Η νομοτέλεια αυτού του κόσμου και η τραγική ειρωνεία τα έφεραν έτσι ώστε οι δύο μέγιστοι σκηνοθέτες που ανέφερα στο τελευταίο μου post να είναι πλέον μόνιμοι κάτοικοι των προσωπικών τους φιλμικών συμπάντων.Σύμπαντα στα οποία παρόλο που είναι κυρίαρχοι αναλαμβάνουν το ρόλο του ξεναγού και χωρίς καμία διάθεση ελιτισμού αποκαλύπτουν στο θεατή δυνατότητες του κινηματογραφικού μέσου που μέχρι πρότινος αγνοούσε.
Πολυγραφότατος ο Μπέργκμαν, πιο πειραματιστής ο Αντονιόνι, πρωτοπόροι σε κάθε περίπτωση και οι δύο, κατάφεραν μέσα από έναν ανθρωποκεντρικό επί της ουσίας κινηματογράφο να ενδοσκοπήσουν τον ανθρώπινο ψυχισμό και να θέσουν ζητήματα ταυτότητας, αλλοτρίωσης και αποξένωσης.
Ταινίες - εισιτήρια στο κάθε σύμπαν:
Έβδομη σφραγίδα (Μπέργκμαν - 1957),
Από τη ζωή των μαριονετών (Μπέργκμαν - 1980)
Επάγγελμα Ρεπόρτερ (Αντονιόνι - 1975)
Η περιπέτεια (Αντονιόνι - 1960)
Επιφυλάσσομαι για μελλοντικά posts - αφιερώματα στους δύο δημιουργούς.
